Grafkelder werd gebouwd voor jonggestorven kindjes van de kasteelheer

In de bossen van Kasteel Rosendael ligt een prachtige monumentale begraafplaats. Zo'n plek heeft natuurlijk altijd iets droevigs, maar aan deze zit wel een heel verdrietig verhaal vast. De particuliere begraafplaats is namelijk tussen 1838 en 1840 aangelegd voor de jonggestorven kindjes van de toenmalige kasteelheer Assueer Lubbert Adolf baron Torck en zijn vrouw Louise Huyssen van Kattendijke.

Assueer is 28 en Louise 22 als ze in 1834 trouwen. Er wordt een groot feest gevierd en het kersverse echtpaar gaat wonen op Kasteel Rosendael. Een jaar later wordt hun eerste kindje geboren: dochter Ada Catharina. Het geluk lijkt hen toe te lachen, maar al snel slaat het noodlot toe.

Na Ada krijgt het echtpaar nog een dochter en drie zonen, maar die overlijden allemaal op zeer jonge leeftijd. In februari 1840 sterven zelfs twee kindjes vlak na elkaar. Het is de gewoonte dat overleden familieleden worden bijgezet in de grafkelder in Wageningen, en dat gebeurt ook met de overleden kinderen.

Maar Louise en Assueer vinden het zo’n verdrietig idee dat hun kinderen zo ver weg zijn, dat ze een grafkelder laten aanleggen in het bos bij het kasteel. De kindjes uit Wageningen worden hierin bijgezet.

Maar zoals dat gaat in het leven: een ongeluk komt nooit alleen: Assueer overlijdt in augustus 1842, en enkele maanden later sterven zoontje Willem en moeder Louisa vlak na elkaar. Ook hun kisten worden in de grafkelder geplaatst. Assueer en Louise werden slechts 35 en 30 jaar oud.

De kleine Ada blijft moederziel alleen achter en erft Kasteel Rosendael. Ze groeit op het kasteel op en als ze volwassen is, trouwt ze met haar neef Reinhard Jan Christiaan baron van Pallandt van Keppel. Zo blijven het kasteel en de begraafplaats in de familie en na hun overlijden worden Ada en Reinhard ook bijgezet in deze grafkelder, net als hun oudste zoon. De generaties na hen worden achter op de begraafplaats begraven, in de zogenoemde Van Pallandt-cirkel.

Vanaf de tweede helft van de 19e eeuw krijgen ook andere Rozendalers een laatste rustplaats op de begraafplaats: personeel van het kasteel, dorpsbewoners, kennissen en familieleden van de kasteelheer en zelfs Engelse vliegers die hier in de Tweede Wereldoorlog met hun vliegtuig zijn neergestort. En zo is de kasteelbegraafplaats een plek geworden waar rijk en arm zijn verenigd in de dood.